4 Paws

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Από πού ξεφυτρώνουν τα αδέσποτα της Αθήνας;




Καθημερινά σχεδόν όλοι μας συναντάμε στον δρόμο αδέσποτες ψυχές που δείχνουν να περιφέρονται άσκοπα εδώ και εκεί στους βρώμικους δρόμους τις Αθήνας. Ίσως βέβαια να μην το κάνουν και τόσο άσκοπα αλλά εμάς μέσα στην αδιαφορία και την βιασύνη μας έτσι μας φαίνεται. Που πάνε όλοι αυτοί 4ποδοι περιπλανητές άραγε; Μα φυσικά στην δουλειά τους όπως πολύ ωραία τα γράφει ο Παναγιώτης Διαμαντής στο άρθρο του για την Athens voice.

Και ποια είναι η δουλειά τους λοιπόν; Μα πολύ απλά είναι ο καθημερινός αγώνας που δίνουν καθημερινά στους δρόμους μιας επικίνδυνης  πόλης, ακόμα και για τους ανθρώπους της πλέον, πόσο μάλλον για τα ζώα της. Ψάχνουν καθημερινά να βρουν τροφή, κάτι που είναι αβέβαιο αν θα το βρουν ξανά την επόμενη μέρα,  ένα υπόστεγο να προστατευτούν από τη βροχή και τον ήλιο μέχρι να περάσει η μπόρα ή οι καυτές μεσημεριανές ώρες του Ελληνικού καλοκαιριού.  Ψάχνουν μια ζεστή γωνιά να κουλουριαστούν μέχρι να ζεστάνει λίγο ο καιρός τις κρύες νύχτες του χειμώνα και φυσικά μια γουλιά νερό να πιουν να ξεδιψάσουν έστω και μέσα από τα βρώμικα λασπόνερα.

Αλήθεια αυτές οι εικόνες δεν σας κάνουν να σκέφτεστε πόσο κακομαθημένοι και βολεμένοι είμαστε εμείς και τα δεσποζόμενα σκυλιά μας; Δεν νοιώθετε σαν γονείς που τα παιδιά τους έχουν τα πάντα αλλά κάπου εκεί έξω υπάρχουν χιλιάδεςορφανά και λιγότερο τυχαιρά;

Και σαν να μην φθάνουν όλα αυτά, οι κακοκαιρίες, η πείνα, η δίψα και οι κίνδυνοι, έχουν κι από πάνω τα καημένα να αντιμετωπίσουν και τον κάθε τρελό με τα ψυχολογικά του προβλήματα που τα κλωτσάει και τα βρίζει λες κι είναι τίποτα παράσιτα που θα κολλήσουν χολέρα τον ίδιο κι όλο του το σόι. Αν κάνεις παρακολουθήσει τις ιστορίες πολλών σκύλων που βρέθηκαν αδέσποτα και σώθηκαν από διάφορους φιλόζωους θα σοκαριστεί από τον αριθμό των ζώων που βρέθηκαν κακοποιημένα, πυροβολημένα ακόμα και κατακρεουργημένα ή παράλυτα είτε από ατυχήματα είτε από εγκληματικές πράξεις ‘συνανθρώπων’ μας.

Από πού όμως ξεφυτρώνουν όλα αυτά τα ζώα; Είναι πολύ απλό αν σκεφτεί κανείς ότι μια σκυλίτσα ή γάτα θα γεννήσει με τη μία συνήθως πάνω από 3-4 μωρά. Φυσικά τα διαθέσιμα σπίτια που μπορούν να φιλοξενήσουν έστω και έναν ζώο είναι κατά πολύ λιγότερα σε σχέση με τον αριθμό όλων αυτών των ζώων. Μέχρι εδώ νομίζω καταλαβαινόμαστε. Απλά μαθηματικά είναι που και ένα 5χρονο θα καταλάβαινε.  Και που θέλω να καταλήξω με αυτό;  Μα φυσικά στο ότι είτε μας αρέσει είτε όχι η στείρωση τουλάχιστον των αδέσποτων ζώων είναι αναγκαία και είναι η μόνη εφικτή λύση. Και σε αυτούς που διαφωνούν ένα έχω να πω:  Έχετε μήπως άλλη λύση να προτείνετε; Μπορείτε μήπως να κυνηγάτε όλα τα αδέσποτα αρσενικά σκυλάκια και γατάκια με ένα προφυλακτικό στο χέρι; Η μήπως δεν σας ενοχλεί να βλέπετε όλα αυτά τα ζωάκια να υποφέρουν; Νομίζω ξέρω την απάντηση: απλά ο περισσότερος κόσμος προτιμάει να κλείσει τα μάτια και να κάνει ότι δεν βλέπει. Γνωστή τακτική που την εφαρμόζουμε άλλωστε ακόμα και σε συνανθρώπους μας, τι μας εμποδίζει λοιπόν να κάνουμε το ίδιο με ένα ζώο;

Και για αυτούς όμως που επιμένουν να ζευγαρώνουν τα ζώα τους που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν είναι και τίποτα πρωταθλητές εκθέσεων μορφολογίας σκύλων, έχω νέα:  όσο κι αν εμείς αγαπάμε τα ζώα μας αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν το σούπερ γονίδιο που πρέπει οπωσδήποτε να αφήσουν κληρονομιά στον μάταιο τούτο κόσμο.  Δεν είναι ανάγκη όλα τα άτομα ενός πληθυσμού να αναπαραχθούν, άλλωστε ούτε στην φύση το πετυχαίνουν όλα τα ζώα. Και όσο για το ηλίθιο επιχείρημα ότι πάμε κόντρα στην φύση τους, γιατί περί ηλιθιότητας πρόκειται, πάρτε επιτέλους απόφαση ότι έχουμε ήδη αρκετά επέμβει στη φύση των οικόσιτων ζώων μας εδώ και εκατομμύρια χρόνια, όταν δηλαδή έγιναν οικόσιτα, δε θα χαλάσει κι ο κόσμος άμα δεν κάνουν παιδάκια. Έπειτα έχετε σκεφτεί σε τι ταλαιπωρία μπαίνει το ζώο με μια εγκυμοσύνη; Έτσι απλό σας φαίνεται; Αν ήταν το παιδί σας θα το παίρνατε τόσο αψήφιστα; Και μην μου πείτε ότι είναι εντελώς φυσιολογικό και ότι ούτε το 1ο ούτε το τελευταίο ζώο είναι που γεννάει κάτω από αυτές τις συνθήκες (γιατί σιγά μην πληρώστε κτηνίατρο τσίπιδες, αφού όσοι μπαίνουν σ’ αυτή τη διαδικασία κοιτάνε μόνο πως θα βάλουν ένα χαρτζιλίκι στην τσέπη, εξαιρουμένων των σοβαρών εκτροφέων)γιατί και οι άνθρωποι κάποτε γένναγαν κάτω από δέντρα στο χωράφι αλλά πεθαίνανε και σαν τις μύγες και οι μαμάδες και τα μωρά. Και στην τελική το μόνο που καταφέρετε είναι να προσθέστε στη λίστα των αδέσποτων μερικά ακόμα ονόματα. 

Όσο για την αγορά ζώου από μαγαζί, λες κι είναι σακί με πατάτες, δε θα μπω στην διαδικασία να την σχολιάσω. Κανείς δεν θα έπρεπε να διαλέγει με αυτό τον τρόπο τον καλύτερο του φίλο που θα ζει μαζί του στο ίδιο σπίτι και θα είναι οικογένεια του για τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια. Λίγο πολύ βέβαια το λάθος αυτό δυστυχώς σχεδόν όλοι το έχουμε κάνει αλλά ποτέ δεν είναι αργά να διορθώσουμε τα λάθη μας.  Κι αν με αυτά που διαβάσατε παρεξηγηθήκατε, χαίρομαι αυτός ήταν ο στόχος μου. Έτσι κι αλλιώς σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να σας αλλάξω γνώμη γιατί αυτό σημαίνει ότι πάσχετε από έλλειψη νοημοσύνης και η έλλειψη νοημοσύνης δυστυχώς  δεν θεραπεύεται, ειδικά με την ανάγνωση ενός κειμένου.

Λιγό πολύ νομίζω πως είναι αρκετά σαφές λοιπόν το πως ξεφυτρώνουν όλα αυτά τα ζώα στους δρόμους της Ελλάδας.
 
Φιλικά,
 4paws.