Η ιστορία της Μπουμπούς/Boubou's story

Δεν είμαι καλή στις εισαγωγές γι'αυτό επέλεξα να ξεκινήσω λέγοντάς σας την ιστορία του πρώτου μου σκύλου, που ποτέ δεν θα ξεχάσω και δεν ξέρω αν θα αγαπήσω άλλο σκύλο περισσότερο στη ζωή μου. Την λέγαμε Μπουμπού και ήταν η μασκότ του σπιτιού μας για 6 ολόκληρα χρόνια. Η Μπουμπού ήταν ένα αδέσποτο σκυλί που ζούσε χρόνια στη γειτονιά μας, πριν μετακομήσει στο σπίτι μας, και την ήξεραν όλοι. Άλλοι την αγαπούσαν και την τάιζαν και άλλοι την διώχναν σαν ανεπιθύμητη. Είχε πολλά ονόματα μεταξύ των οποίων ήταν το “Κοριτσάκι” όπως την αποκαλούσε μία γειτόνισσα μας και το “Μπουμπού” όπως την βάφτησε η μαμά μου γιατί ήταν λίγο παχουλή. Η κοινή μας ιστορία ξεκίνησε μια μέρα του Μαίου το 2005. Η Μπουμπού λοιπόν εκείνη τη μέρα (περίπου 5 χρονών τότε) είχε ένα ατύχημα που της άλλαξε την ζωή για πάντα. Έπεσε μέσα σε μία στοίβα με ασβέστη που της προκάλεσε εγκαύματα σε όλο της το σώμα αλλά κύριως στα μάτια. Όταν την βρήκαμε το βράδυ εκείνης της μέρας, ήταν σε πολύ ασχημη κατάσταση. Με μάτια κατακόκκινα και με φρυχτούς πόνους είχε ξαπλώσει σε μιά γωνίτσα ήσυχα και δέχθηκε με ευγνομωσύνη τις πρώτες βοήθειες που της προσφέρθηκαν. Μέσα στο βράδυ δεν ήταν ήταν εύκολο αλλά τελικά βρέθηκε κτηνίατρος που δέχθηκε να τρέξει στο ιατρείο του και να βοθήσει. Η Μπουμπού έμεινε μία εβδομάδα στο νοσοκομείο και δεχόταν καθημερινά επισκέψεις από τους δίποδους φίλους της. Όταν ήρθε η ώρα να φύγει από το νοσοκομείο άρχισαν τα δύσκολα. Το σκυλί έπρεπε να βρει ένα σπίτι να φιλοξενηθεί επειγόντως, τουλάχιστον για τις πρώτες μέρες για να έχει την απαραίτητη φροντίδα και να παίρνει τα φάρμακά της. Σπίτι δεν ήταν εύκολο να βρεθεί και ο μπαμπάς μου είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότ δεν ήθελε σκύλο στο σπίτι. Τελίκα με την δικαιολογία ότι θα την φιλοξενήσουμε μόνο για λίγο καιρό μέχρι να τελειώσει την θεραπεία της και μετά θα της βρούμε μία καλή οικογένεια να την υιοθετήσει, ο μπαμπάς πείστηκε και η Μπουμπού μετακόμησε στο νέο της σπίτι. Κάθε μέρα για τον επόμενο ένα μήνα σαν καλό κορίτσι έπαιρνε τα φάρμακα της χωρίς να διαμαρτήρεται, δεν λέρωσε ποτέ μέσα στο σπίτι και ήταν υπόδειγμα σκύλου συντροφιάς αλλά και φύλακα. Ο ένας μήνας πέρασε και η φαρμακευτική αγωγή τελείωσε αλλά η Μπουμπού είχε γίνει ήδη μέλος της οικογένειας και κοιμόταν τα βράδυα κρυφά στο κρεβάτι μου. Πέθανε σε ηλικία περίπου 11 χρονών έχοντας ζήσει 6 ευτυχησμένα χρόνια μαζί μας.

Ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το bolg είναι ότι θεώρω αναγκαία τη δημιουργία ενός Ελληνικού blog με σκοπό την ενημέρωση των αναγνωστών πάνω σε κυνοφιλικά θέματα, πάνω στους σωστούς τρόπους απόκτησης σκύλου καθώς και σε θέματα εκπαίδευσης και υγείας των μικρών και μεγάλων τετράποδων φίλων μας (ο δικός μου τετράποδος φίλος δεν είναι καθόλου μικρός). Τέλος μέσω αυτού του blog ευελπιστώ να συμβάλω έστω και λίγο στο να βρούν μερικά από τα εκατοντάδες αδέσποτα ζώα που υπάρχουν στην Ελλάδα μία καλή οικογένεια να τα υιοθετήσει όπως βρήκε κάποτε η Μπουμπού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα όταν κάποιος πρόκειται να αγοράσει νέο κινητό τηλέφωνο διαβάζει πρώτα ότι κριτική μπορεί να βρει κανείς στο ίντερνετ, ρωτάει όλους τους φίλους και γνωστούς και μετά προχωράει στην αγορά, ενώ όταν πρόκειται να αγοράσει σκύλο συνήθως μπαίνει στο πρώτο pet shop που θα βρεθεί μπροστά του και παίρνει το πρώτο κουτάβι που θα του γυαλίσει, λες και μπαίνει στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσει τομάτες.

I will start my blog by telling you the story of my first dog, that I will never forget and I don't know if I will ever love another dog so much in my life. Her name was Boubou and she was the mascot of our home for almost 6 years. Boubou was a stray dog living for many years in my neighborhood, before moving to our home. She was famous and she had lots of friends but also some enemies that did not like dogs. She had many names, like “Koritsaki” (little girl) and “Boubou”. Our common story started one day in May 2005. That day Boubou (about 5 years old) had an accident that changed her life forever. She fell into a pile of lime and got really bad chemical burns especially in the eyes. When we found her that night she was laying dawn calm and quiet accepting with thankfulness our help. We took her to the doctor and she stayed in the hospital for one week. During that week me, my family and her 2-legged friends from our neighborhood were visiting her everyday. When the time came for her to leave the hospital she needed urgently to find a home where she would receive the medical treatment, necessary for her recovery. It was not easy to find a home and my father at that time didn't want to adopt a dog. Finally with the excuse that she would stay only until she gets well (and then we would find a nice family to adopt her) my father was persuaded and Boubou moved to her new home. She turned out to be a very obedient dog with a great character, very clever and an amazing guardian dog. The first month passed, the medical treatment finished but by that time Boubou was already a member of our family who was sleeping in my bed every night. She died at the age of 11 years old. She lived a happy life with us for about 6 years.

The reason why I started this blog is that in my country (Greece) many people are not well informed about matters concerning pets. Through this blog I hope to change a little bit the world. I also hope through my blog to help some stray animals find a home either in Greece or abroad. "Every year hundreds of puppies are sold in pet shops and thousands stray animals are killed in the streets. Animals are abused every day and usually the guilty is not punished."